ภาวนาพุทโธ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

 

ขอท่านทั้งหลาย จงทำความเข้าใจว่า พระพุทธเจ้าก็อยู่ที่ใจ พระธรรมก็อยู่ที่ใจ พระสงฆ์ก็อยู่ที่ใจ แล้วจงกำหนดใจ ลงในระหว่างกลางๆ คือ กลางระหว่างความยินดี ระหว่างความยินดี ทำใจให้เป็นกลาง นึกในใจว่า พุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆ แล้วกำหนดลงที่จิตนึก พุทโธ พุทโธ อยู่อย่างนั้น นึก พุทโธ เฉยๆ นึกด้วยความเบาใจ อย่าไปกด อย่าไปข่ม ประสาทส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือ อย่าไปบังคับให้เกิด ความสงบ

หน้าที่เพียงนึก  พุทโธ พุทโธ พุทโธ เฉยๆ อย่าไปนึกว่าเมื่อไหร่จิตจะสงบ เมื่อไรจิตจะสว่าง เมื่อไรจะรู้ เมื่อไรจะเห็น เมื่อไรจะเกิดอะไรขึ้นมา อย่าไปคิดทั้งนั้น หน้าที่เพียงแต่นึก พุทโธ พุทโธ อย่างเดียว จิตจะสงบก็ตาม ไม่สงบก็ตาม ไม่ต้องไปกังวล เอาแต่ว่าเรานึก พุทโธ ให้มากที่สุด นึกจนกระทั่ง พุทโธกับจิตของเรานี้เหนียวแน่น ไม่พรากจากกัน จนกระทั่งความตั้งใจนึก พุทโธ ของเราขาดหายไป แล้วจิตของเรา นึก พุทโธ เอง โดยที่ไม่ตั้งใจ แล้วก็นึกอยู่อย่างนั้น เมื่อจิตนิ่งเฉยๆ ให้กำหนดรู้ลงที่จิตนิ่งเฉยๆ ในช่วงนี้อะไรจะเกิดก็ตามให้กำหนดรู้ลงที่จิตที่นิ่งอยู่เฉยๆ

การพิจารณาอะไรก็ดี การบริกรรม ภาวนาก็ดี สิ่งที่เราต้องการผลงานนั้นคือ สติ ตัวเดียวเท่านั้น

เราจะบริกรรมภาวนาอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ นึกอย่างใดอย่างหนึ่ง เฉพาะเมื่อเวลาที่เราปฏิบัติโดยตรง โดยไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งใด แต่เมื่อเวลาทำงาน เราก็เอาสติไปอยู่กับงาน เวลาเราพูดก็เอาสติไปอยู่กับการพูด เวลาคิดก็เอาสติไปอยู่กับการคิด 

แต่ขอเตือนท่านทั้งหลายเวลาขับรถจับพวงมาลัย สตาร์ทเครื่องยนต์แล้วท่านอย่าไปภาวนา พุทโธ ให้ทำสติอยู่กับการขับรถ ถ้าไปภาวนาแล้ว พุทโธกับการขับรถมันไม่สัมพันธ์กัน